Talaan ng Nilalaman
Alam ng marami sa atin ang sabong bilang isang uri ng aktibidad ng pagsusugal. Ngunit iyon lamang ang dulo ng malaking bato ng yelo. Bagama’t ang sabong ay maaaring magsasangkot ng maraming pagtaya, hindi lang ito ang kailangan. Ang sabong ay maaaring maging anuman sa sinumang kasangkot dito. Maaaring ito ay isang agham, isang libangan, isang isport, isang mapagkukunan ng kita–anumang bagay. Ito ang Tatalakayin natin sa artikulong ito ng WPC16.
Ano ang sabong?
Bagama’t hindi natin talaga masisisi ang mga may limitadong pang-unawa sa mundo ng sabong na magsasabi lang na ito ay isang aktibidad sa pagsusugal sa online casino kung saan nakikisali ang mga tandang at lalaki, subukan na lang natin itong tukuyin muna dito.
Ang sabong ay isang blood sport sa pagitan ng dalawang tandang (cock) o mas tumpak na gamecock, na nasa arena na tinatawag na sabungan. Ang unang paggamit ng salitang gamecock, na nagsasaad ng paggamit ng manok bilang isang “laro”, isang isport, pampalipas oras, o libangan, noong 1646. Pagkatapos ng terminong “cock of the game” na ginamit ni George Wilson , sa pinakaunang kilala aklat sa isport ng sabong sa The Commendation of Cocks and Cock Fighting noong 1607.
Ang mga manlalaban, na tinutukoy bilang mga gamecock, ay espesyal na pinalaki na mga ibon, na nakakondisyon para sa pagtaas ng tibay at lakas. Ang suklay at wattle ay pinutol upang matugunan ang mga pamantayan ng palabas ng American Gamefowl Society at Old English Game Club at upang maiwasan ang pagyeyelo sa mas malamig na klima. Ang mga manok ay nagtataglay ng congenital aggression sa lahat ng mga lalaki ng parehong species. Ang mga manok ay binibigyan ng pinakamahusay na pangangalaga hanggang sa malapit sa edad na dalawang taong gulang. Nakakondisyon ang mga ito, katulad ng mga propesyonal na atleta bago ang mga kaganapan o palabas. Ang mga taya ay kadalasang ginagawa sa kinalabasan ng laban. Bagama’t hindi lahat ng away ay hanggang kamatayan, ang mga manok ay maaaring magtiis ng malaking pisikal na trauma. Sa maraming iba pang mga lugar sa buong mundo, ang sabong ay ginagawa pa rin bilang isang pangunahing kaganapan; sa ilang bansa ito ay kontrolado ng pamahalaan.
Ang sabong ay itinuturing na isang blood sport ng mga aktibista sa kapakanan ng hayop at mga karapatang hayop at iba pa, dahil sa ilang bahagi ng pisikal na trauma na idinudulot ng mga manok sa isa’t isa. Ang mga tagapagtaguyod ng isport ay madalas na naglilista ng kaugnayan sa kultura at relihiyon bilang mga dahilan para sa pagpapatuloy ng sabong bilang isang isport.
Pero dito sa Pilipinas, napakaraming bagay ang kinasasangkutan ng sabong. Nariyan ang agham ng pagpaparami, pagpapalaki, at pagkondisyon, ang libangan ng pagsali sa mga derby, at ang kilig sa pagsusugal. At siyempre, nariyan ang panig ng negosyo na kung saan ang mga breeder ay nagpapalaki ng mga fighting cock at ibinebenta ang mga ito para sa magandang kita. Ngunit higit sa lahat, nariyan ang kapatiran–tulad ng mga kasali sa isports ay magkakapatid sa dugo. Ito ay isang bono na mahirap unawain at mas mahirap putulin. Ngunit kapag nasira, ito ang magiging pinakamahirap na ayusin.
Ang kultura ng sabong ay malalim na nakapaloob sa kultura ng Pilipinas at sa gayon, makabubuti na subukan nating unawain ito. Ipagdiwang natin ang isport at ang mga manlalaro dito.
